Wauw. In deze Week van de Vrijwilliger vroegen we Ayse of zij eens wou vertellen over haar vrijwilligerswerk in Het Majin Huis. Toen borrelde het schone verhaal hieronder op.
Ayse verrijkt ons vrijwilligersteam sinds enkele weken. Als gastvrouw helpt ze mee om mensen met een kankerervaring en naasten op een warme manier te ontvangen in ons huis.
VEEL MEER DAN ‘DE KOFFIEMADAM’
Ayse: “Toen ik me hier als vrijwilliger aanmeldde, ging het niet zo goed met mij. Ik ben vaak alleen. We leven in een maatschappij waar we niet veel en moeizaam met elkaar praten. Ik vind contact met mensen heel belangrijk.”
“Toen ik hier de eerste keer binnenkwam, kreeg ik meteen een goed gevoel. Zowel van het gebouw als van de mensen die hier werken. Ze zijn attent. Bereikbaar. Ze luisteren.”
“Ik dacht dat ik onderhoudstaken zou krijgen. Dat ik louter ‘de koffiemadam’ zou zijn. Maar als gastvrouw mag je hier een centrale rol opnemen in het ontvangen van de bezoekers. Daardoor voel ik me enorm in mijn waarde gezet. Ik tel hier echt mee. ”
ZIJN ZOALS JE BENT
“Wanneer je in dit huis start als vrijwilliger, krijg je van het vaste team en van de andere vrijwilligers een duwtje in de goede richting. Eens ze merken dat je het zonder sturing kan, blijven ze nog in de buurt, maar zeggen ze: ‘Doe maar.’”
“Ik waardeer de vrijheid die je hier krijgt om te zijn zoals je bent. Zonder etiketten. Hier hangt een heel open sfeer. Dat voelen de bezoekers ook. Wil je hier praten, dan praat je. Wil je niet praten, ook goed.”
“Als gastvrouw heb je altijd een tweede gastvrouw of -heer naast jou. Het zorgt ervoor dat de belasting nooit te zwaar wordt. Dat is belangrijk. Want natuurlijk gaan gesprekken hier weleens over de ziekte, over miserie en ellende. Er is in dit huis plaats voor die donkere kant. Maar ik hoor hier zeker niet enkel kommer en kwel.”
VERHALEN DIE JE OPKRIKKEN
“Bezoekers brengen ook schone verhalen over kracht en doorzettingsvermogen. Zoals die vrouw die immunotherapie krijgt. Ze vertelde dat het kan gebeuren dat zij op een bepaald moment in haar hoofd nog verder zal willen, maar dat haar lichaam nee zal zeggen. Plots zei ze: ‘Ik sta versteld van mijn eigen levensdrang.’ Hoe schoon is dat?”
“Zulke verhalen krikken mij op. Ze geven me de energie die ik enkele weken geleden niet had. Toen ik hier begon, was het mijn bedoeling om te helpen. Nu merk ik dat ik zelf ook geholpen word.”
DUURZAMER DAN EEN REIS
“Vroeger waren werk en geld in mijn leven overheersend. Ik reisde ook heel graag. Vandaag hecht ik veel meer waarde aan gesprekken: praten, luisteren, samen lachen. De voldoening die ik daaruit haal, is onbetaalbaar.”
“Dit vrijwilligerswerk komt mijn gezondheid meer ten goede dan reizen. Een reis is een piek. Die gaat vlug weer voorbij. Hier ervaar ik iets dat veel duurzamer is.”
“Na amper enkele weken vrijwilligerswerk in dit huis gaat het al veel beter met mij.”
