Op 19 juni 2022 vierde Het Majin Huis haar derde verjaardag. Op 19 juni 2019 zwaaiden onze deuren voor de allereerste keer open. Intussen komen wekelijks tientallen mensen met een kankerervaring deelnemen aan activiteiten op hun maat.
Onze oprichter Majin is niet de vrouw van de vele woorden. Voor deze derde verjaardag maakte ze graag een uitzondering.
Met welk gevoel beleef je deze derde verjaardag, Majin?Majin: “Met héél véél trots. Trots op het initiatief, op het vaste team, op de vrijwilligers en op de raad van bestuur. Oké, ik ben diegene die als eerste op deze boot is geklauterd en die de gps heeft ingesteld. Maar uiteindelijk zijn het alle mensen die aan boord zijn die ons echt laten varen. Zij zorgen ervoor dat de zeilen de juiste wind vangen en draaien aan het roer als de stroming van de andere kant komt. Ik wil graag iedereen bedanken die mee zijn of haar schouders onder Het Majin Huis steekt, betaald of niet betaald, veel of weinig, voor een korte tijd of voor een lange tijd.”
Is Het Majin Huis geworden wat je in je hoofd had?
Majin: “We stampten dit uit de grond omdat we geloofden dat we er impact mee konden hebben. Maar ik had niet verwacht dat we zo snel zo sterk zouden groeien. Blijkbaar was de nood nog groter dan ik dacht. Als ik hoor hoeveel deugd mensen hebben van ons aanbod, word ik daar toch stil van.”
“Bezoekers zijn vaak heel erkentelijk tegenover mij. Dan denk ik: je hoeft mij niet te bedanken. Dat is iets heel contradictorisch, want ik toon zelf ook graag mijn dankbaarheid. Ik wil dingen niet als vanzelfsprekend beschouwen. Maar als mensen naar mij toe dankbaar zijn voor dit huis, vind ik het dan weer wel logisch dat dit bestaat. Als mensen in nesten zitten, is het toch maar normaal dat anderen een boei of een baken proberen te zijn?”
Dat vinden blijkbaar ook zo’n 50 vrijwilligers. Zij zorgen ervoor dat Het Majin Huis de activiteiten kan aanbieden die er vandaag zijn.
Majin: “En dan denk je weleens: wauw, wat is dat hier? Zo zie je maar dat ook probleemsituaties mensen samenbrengen. Twintigers, zeventigers en alle leeftijdscategorieën daartussen verenigen zich hier rond één zelfde doel: steun bieden aan mensen die even in de miserie zitten. Dat is geweldig schoon.”
Jij kwam op het idee om dit huis op te starten na je eigen kankerervaring.
Majin: “Ja. Het vreemde is misschien wel dat ik zelf niet zo de behoefte voelde aan de steun die wij hier bieden. Maar ik geloofde dat anderen er wel veerkracht in zouden kunnen vinden. Ikzelf vond eigenlijk mijn veerkracht in het opbouwen van dit huis. Dat was mijn therapie.”
“Twintig jaar geleden is mijn moeder ook ziek geweest. Kort vóór ze stierf, heb ik haar verteld dat ik dit in mijn hoofd had. Ze gaf haar zegen. ‘Doe dat maar, Majin,’, zei ze, ‘’t is e stief goe gedacht.’ Daardoor voelt dit huis ook als een bondgenootschap met mijn ma. Daar ben ik stiekem ook heel blij om.”
“Iedereen wil in zijn of haar leven graag een spoor nalaten. Voor veel mensen zijn dat hun kinderen, voor anderen is dat een bedrijf dat ze uitbouwen, voor mij is het dit. Ik vind het een fijne gedachte dat ik mee aan de oorsprong kon liggen van een oase waar mensen met kanker moed kunnen putten, ook als ik er niet meer ben.”
“Het heeft mij heel veel deugd gedaan om dit te kunnen neerzetten. Vijftien jaar geleden was ik nog een heel ander persoon. Veel kritischer, nerveuzer en opgejaagd. Ik sakkerde veel. Nu ben ik veel blijer. Echt blij. Je schat het leven compleet anders in na een kankerervaring. En als je dan ook nog eens de mogelijkheid krijg om iets als dit op te starten, dan voel je een gigantische dankbaarheid. Zelfs al zie je hier ook veel verdriet, dit huis draagt zoveel positiviteit in zich dat je er alleen maar gelukkig kunt van worden.”
